طی دو دهه اخیر چهار کشور که مجموعاً حدود دو سوم صادرات جهان را تشکیل می دهند و بر سیستم بین‌المللی صادرات جهانی غلبه دارند.
به گزارش روابط عمومی انجمن صنایع فرآورده‌های گوشتی ایران، تجارت بین‌المللی گوشت گاو و گوساله (از نظر ارزش) معادل 73 درصد گوشت منجمد، 23 درصد گوشت تازه و سرد شده و 4 درصد گوشت فرآوری شده است.
برزیل (18 درصد حجم و 16 درصد ارزش در سال 2018)، هند (به ترتیب 14 و 9 درصد)، استرالیا (16 درصد و 17 درصد) و ایالات متحده (14 درصد و 20 درصد) هستند. کشورهای بعدی نیوزلند (6 درصد حجم)، آرژانتین (6 درصد)، اتحادیه اروپا (5 درصد)، کانادا (5 درصد)، اروگوئه (5 درصد)، پاراگوئه (4 درصد) و مکزیک (3 درصد) هستندالبته مدل های تولید اتخاذ شده در چهار کشور پیشرو از یکدیگر متفاوت است (از نظر نژاد، جیره، ساختار مزرعه و غیره) و انواع محصولات تولید شده توسط صنعت گاو نیز با قیمت های فروش متفاوت یکسان نیستند.
توسعه صادرات گوشت گاو هند یکی از بارزترین عناصر سال های اخیر است. در این کشور که مصرف سرانه گوشت گاو بسیار پایین است (کمتر از 2 کیلوگرم در سال) اما تولید شیر به سرعت در حال افزایش است، عمده صادرات هم مربوط به محصولاتی است که با قیمت پایین و عمدتاً به مقصد کشورهای آسیایی از جمله ویتنام و چین صادر میشود. توجه داشته باشید که هند فقط گوشت گاو را از بوفالوهای نر صادر می کند
از زمانی که حزب «بهاراتیا جاناتا» به قدرت رسید، احکام مذهبی سخت‌گیرانه علیه کشتار سخت‌تر شد و حملاتی علیه مردم (عمدتاً مسلمانان و طبقه پایین‌تر) درگیر در صنعت گوشت گاو گزارش شد وبه همان اندازه محدودیت هایی برای توسعه صادرات گوشت گاومیش از هند و وضعیت بهداشتی نامطلوب کشتارگاه ها وجود دارد.
واردکنندگان اصلی جهانی گوشت گاو و گوساله عبارتند از: چین (21 درصد از حجم واردات جهانی در سال 2018)، ایالات متحده (12٪)، ویتنام (9٪)، ژاپن (8٪)، کره جنوبی (6٪) و روسیه (6٪). 5 درصد. ویتنام یک کشور واردکننده نسبتاً غیر معمول است زیرا بخشی از واردات آن مربوط به محصولاتی است که سپس دوباره به بازار چین ارسال می شود.
اتحادیه اروپا با 3 درصد واردات جهانی، گوشت گاو کمتری نسبت به کره جنوبی یا مصر وارد می کند. بنابراین
تجارت بین المللی محصولات حیوانی که از سال 2018 تا 2024 با نوساتی بالغ بر 152 میلیارد یورو تحت سلطه صادرات چند کشور از جمله اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، نیوزلند، برزیل و استرالیا است.
استراتژی های صادرکنندگان متفاوت است. برخی از کشورها، مانند برزیل یا نیوزیلند، به ویژه از نظر «رقابت قیمتی» موفق هستند، در حالی‌که برخی دیگر، از جمله کشورهای عضو اتحادیه اروپا، به دنبال افزایش «رقابت غیر قیمتی» (کیفیت یا معمول بودن محصولات، درجه بالای پردازش محصول هستند.